Paniek komt met vlagen, het is er zo opeens. Geen waarschuwing van tevoren, het komt en voor je het weet ben je jezelf kwijt. Je ademhaling eerst zo normaal neemt in alle heftigheid toe. Je hapt naar adem want je krijgt geen lucht. Het zweet druipt van je lichaam, je handen trillen. Het wordt zwart voor je ogen en je ziet alleen maar enge dingen. De extreme angst is te zwaar en je wilt maar 1 ding, vluchten maar waarheen, overal is gevaar. Dood gaan is de enige optie, vluchten naar dat plekje waar jij denkt veilig te zijn. Je vecht hard om er bij te blijven maar je kunt niet relativeren, je denken is opgehouden te bestaan. Het enige wat me dan kan helpen is een vriendelijk woord, een lief persoon waar ik om geef, iemand die me geruststelt, en fluistert, het komt goed lieve Cin, kom maar terug naar het hier en nu. Je hoeft me niet te helpen, luisteren is al genoeg. Ik heb gelukkig kracht genoeg om je aan te horen en langzaam ga ik van rood naar groen. Word niet boos op mij dat maakt het enkel erger. Ik kan er namelijk niets aan doen, het zijn stemmetjes in mijn hoofd die me gek maken. Ik heb hulp gezocht, meer kan ik niet doen. Met beide handen pak ik de geboden hulp aan maar er is geen garantie op succes, ik hoop toch dat je van me houden blijft want ik doe het niet expres.
Cinderella
cinderella767 