Ik ben bang, ik heb angst voor de toekomst. Wie zullen er zijn en wie niet. Ik kruip uit de afgrond van mijn eigen diep gegraven kuil. Angstig voor het licht wat de aarde biedt, blij met het donker als de avond valt. Mag ik je schouder lenen als ik het moeilijk heb? Mag ik uithuilen bij jou als mijn verdriet me te groot wordt? Zeg je het me als het je te veel wordt, Cindy te veel plaats in neemt? Zal ik ooit het geluk vinden, het geluk in mezelf? Van mezelf leren houden, mezelf leer beminnen op zoek naar mijn inner-ik. Zullen gesloten deuren opengaan en me binnenlaten? Mag ik falen als het even niet gaat, op adem komen en weer dapper doorgaan? Is het geoorloofd fouten te maken als het goed zegen viert? Ik wil niet opgeven, niet nu het kan. Is het eenzame gevoel slechts van tijdelijke aard of blijft het gemis en het kwaad bestaan? Als ik even verdrietig ben, word dan niet boos, ik wil geen tranen, ze komen soms spontaan. Wil je naar me luisteren als ik ronduit vertel en afdwaal? Als de stilte me angst aanjaagt wil jij dan het geluid zijn die de stilte verjaagt? Wie ben ik als ik loslaat, zie jij mij dan nog staan? Mijn hart doet nu zo veel pijn, het tikt maar daar blijft het dan ook bij. Zullen de gouden bergen die mij zijn belooft rijzen vanuit de duisternis? Het leven in verdovenis kan zo verslavend zijn. Als de verdoving is uitgewerkt ben ik dan nog wel wie ik wil zijn, lief en zacht? Wil je me 1 ding beloven met je hand op je hart, hou alleen van mij als je het echt wilt. Ik ben lief voor jou, wees dat dan ook voor mij, ik geloof ik ben het meer dan waard. Zou het dan toch ooit iets worden met mij?
Wederom een moeilijke dag met lastige momenten. Vandaag heeft de pillen dokter naar mijn medicatie gekeken. Ik slik gigantisch veel pillen al jarenlang. Nooit heeft een oplettend arts of apotheker mij verteld dat ik op een dun koord balanceer. Gewapend met mijn lijst met medicatie neem ik braaf plaats in de voor mij nieuwe setting. Gelukkig is Marloes daar om mij te ondersteunen. Je zou denken dat ik inmiddels gewend geraakt ben aan nieuwe hulpverleners maar het tegendeel is waar, ik ben nog steeds angstig voor ieder nieuw exemplaar. Wat wil je van mij, was haar eerste vraag. Oeps, die had ik niet verwacht, ik ging meer uit van wat willen jullie van mij? Dit is voor mij geen gekozen sessie, ik doe het omdat het moet. Verandering is eng en in mijn geval vaak slecht. Ik heb waanideeën en daar heb ik erg veel last van. Ik zie dingen op mijn gezicht die er volgens andere mensen niet zijn maar voor mij levensecht. Ik heb de drang in mij deze oneffenheden weg te halen met behulp van een puntig pincet. Mijn hart is pas gerust als de oneffenheid weg is en vaak bloedt het dan heftig waarna de spijt volgt, de wonden die zijn ontstaan. Het is geen schreeuw om aandacht, het is ook geen automutilatie, het is puur dat ik ‘perfect’ wil zijn. Haar antwoord was duidelijk, ik ben hier voor eetstoornissen en dit heeft niets met mijn vakgebied te maken. Ze noemde een paar termen die helaas te lastig waren om te onthouden. Je hebt last van………heb je daar weleens van gehoord, ik dacht, oh nee, niet weer een nieuwe diagnose, kan er ook nog wel bij. We gaan stap voor stap je medicatie doornemen, het lange rijtje werd opgenoemd en af en toe moest ik haar vertellen waar deze voor dient. Ik moest in gebreken blijven want ik weet niet goed wat ik iedere dag tot me neem. Ze zucht een paar keer diep, ik schrik hiervan was haar antwoord. Het is een wonder dat je hier nog zit. Uit dit overzicht blijkt dat je een aantal sterk dempende en verslavende middelen gebruikt. In de loop der jaren is er een cocktail opgebouwd die schadelijk is voor je gezondheid en juist de paniek en angst kan aanzwengelen. Ik schrik hier enorm van, Cindy. Dit is niet oké. Wat vind je er van nu ik dit zo zeg. Ik ben stil, ik ben namelijk bang, bang dat ik deze middelen verlies. Al deze middelen, vervolgt ze haar verhaal, beïnvloeden elkaar ook nog eens op een ingewikkelde manier waardoor afbouwen heel zorgvuldig en onder begeleiding moet gebeuren. Je kunt en mag NIET acuut in 1 keer stoppen of gaan minderen. Acuut stoppen of gaan rommelen met middelen kan juist paniek/angst vergroten, psychose opwekken of een epileptische aanval opwekken. Ik schrik enorm van haar strengheid, alsof ik degene ben die mezelf deze medicatie ooit heeft voorgeschreven. Waarom hebben ze me dit gegeven dan, was ik het maar nooit gaan slikken. Mijn hoofd dwaalt af en in gedachten denk ik, ik wil dood, ik kan dit niet alleen. Mijn ademhaling begint raar te doen, ik hap naar lucht, ik krijg een paniekaanval. Cindy, word even rustig, kijk uit het raam, zet je beiden voeten op de grond en luister naar mijn stem. Ik glijd af naar de andere wereld, de wereld waarin ik mezelf bescherm tegen slechte invloeden van buitenaf, zo ook nu. Wat doe je thuis als je een paniekaanval krijgt Cindy, ik antwoord dan ga ik even liggen of bel ik mijn moeder. Wil je nu je moeder bellen, ik antwoord nee. Ik wil maar 1 ding en dat is wegwezen hier, vluchten van deze nare mensen. Marloes neemt je mee naar haar kamer en ik ga overleggen met je huisarts. Ik geef je deze oefening mee, doe het dierenalfabet….de A is van…..aap? antwoord ik. Goed zo, Cindy….en de B is van….beer? Terwijl ik de kamer uitloop zegt ze en de C is van……Cindy antwoord ik….ze lacht, dat is niet goed, jij bent geen dier. Ik denk alleen maar wat is dit voor kinderachtig spelletje, ik ben geen 4, ik ben een volwassen vrouw met paniek. Marloes haalt een glaasje water voor me en probeert de wanorde in mijn hoofd te ordenen maar ze is me kwijt, ik zit ergens heel anders, ik ben op een plek waar niemand mij pijn kan doen. De psychiater komt terug en antwoord dat ze de huisarts niet te pakken heeft gekregen. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen of zeggen. Marloes en ik maken een nieuwe afspraak en dat was het dan, ik word in complete verwardheid en paniek naar huis gestuurd. Ik ben door een dierbare vriend opgehaald met fiets en al. Hij heeft me niet alleen gelaten en is net als mijn lieve mama een waardevolle steun. Ik zal gaan moeten afkicken, net wanneer ik dacht het kan niet erger. S’middags belt mijn therapeut, hoe gaat het nu Cindy? Ik ga je een verslag sturen van vandaag en je moet me beloven dat je geen gekke dingen gaat doen. Je gaat onder begeleiding afbouwen, je hoeft het niet alleen te doen. De huisarts belt je morgen om met je te praten over het aanpakken van afbouwen van je medicatie, tot er een plan is, blijft je medicatie zo. Sterkte Cindy, ik bel je maandag om half 4. Ze geeft me als tip nog een paar oefeningen mee, waaronder het dieren ABC , ik denk alleen maar stik maar in je alfabet, ik doe daar niet aan mee. De toekomst is onzeker en ik vind het leven al zo zwaar, mijn enige houvast zijn de lieve mensen om me heen, mijn grote steun en toeverlaat. Ik ga het nog moeilijk krijgen, wordt vervolgd….
Vandaag heb ik het moeilijk, ik kom er maar eerlijk voor uit. De tranen blijven komen en de ellende stapelt zich op in mijn hoofd. Ik ben vanmorgen gestart met wederom een nieuwe therapie, Systeemtherapie met Claudia en mijn eigen therapeute Marloes. Marloes komt me ophalen uit de wachtkamer en ik merk zelf al op ik zit weer in de euforie. Gespannen lachen, grapjes maken, de gespeelde Cin dus op en top gemaakt. Marloes loopt met een box vol tissues, ze zei nog dit is geen hint maar ik weet zeker die ga ik nodig hebben. Claudia oogt als een vriendelijke vrouw en ze heet me van harte welkom. Ik neem plaats op de voor mij zo veilig mogelijke stoel, die bij de deur. Maar vluchten kan niet meer, ik zou niet weten hoe. Een voorstelrondje volgt, Claudia begint. Ze werkt al 20 jaar als systeemtherapeut voor kinderen met een eetstoornis. Sinds kort heeft ze ook volwassen cliënten, waarvan ik er een ben. Wat is systeemtherapie? Systeemtherapie is een vorm van psychotherapie waarbij er veel aandacht is voor de interactiepatronen met de mensen om je heen. Je partner, kinderen, broer, zus, ouders, buren of vrienden kunnen ook betrokken worden bij de sessie(s) en er wordt rekening gehouden met belangrijke afwezigen. Ik stel mezelf vluchtig voor, wat vertel je wel en wat laat je er buiten, wat is belangrijk voor haar om te weten van mij. Gelukkig heeft Marloes haar mijn voorgeschiedenis al voorgelegd, dat scheelt een hoop tijd en energie. Ik ben nog steeds hyper en dat wil ik niet zijn, ik wil bewust gebruik maken van de aangeboden hulp en dat kan alleen als ik mezelf ben. Ik zucht een paar keer diep in en uit, ik voel de negatieve energie uit me stromen. Ik begin te vertellen, ik vertel ronduit over het gezin waar ik uit vandaan kom, over mijn vorige relaties en mijn huidige vriend. Ik vertel enthousiast over mijn prinsenkind Max. Ik krijg support vanaf de zijlijn, Marloes, ze corrigeert mij of helpt mij het duidelijker te verwoorden, ik vind dit fijn. Claudia stelt goede vragen, maar al mijn antwoorden zijn uber positief. Ik durf niet negatief te praten, dat is mijn magisch denkwerk, negatief praten zorgt ervoor dat er iets naars gebeurt met de persoon of personen in kwestie. Dit wordt uiteraard opgemerkt, ik vertel in Disney termen, iedereen blij en alles goed. Maar niet alles is goed, er zijn ernstige zaken die aan bod moeten komen. Verstoorde banden binnen het systeem. Het sterke gemis van mijn vader en zus. Het feit dat ik lief gevonden wil worden door iedereen en daarom altijd maar ja en amen knik. Mijn onzekerheden binnen relaties, altijd maar bevestiging nodig hebben. Verlatingsangst door degene die ik lief heb. Mijn voorzichtig leven uit angst voor paniek na paniek. De brede glimlach is verdwenen, een voorzichtig, onzeker lachje om de spanning te verdragen verschijnt. Ik voel de tranen komen want het is zo verdomd moeilijk al die shit. Ik vertel hoe zeer ik verlang naar liefde, support en aandacht. Ik krijg het afdoende voor mijn gevoel. Ik weet dondersgoed dat ik mijn eigen supporter moet zijn, ik mezelf moet be-applaudisseren maar dat niet kan, nog niet. Kan je het niet of wil/durf je niet, merkt Marloes op. Ik weet niet of ik applaus verdien en dat is mijn eerlijke antwoord. Ik krijg het even te zwaar, ik begin te happen naar adem, ik ben mezelf even helemaal kwijt. Claudia en Marloes reageren goed, ze kalmeren me door me terug te halen in het hier en nu. Wat vind je van het gesprek. Ik ben heel bang dat ik warrig overkom en ik spring van de hak op de tak. Marloes reageert meteen, nee hoor Cindy, het is heel duidelijk begrijpbaar wat je zegt, je doet het heel goed. We snappen dat het moeilijk is voor jou. Marloes kijkt even naar de klok, het is tijd en ik wil even goed afsluiten. Cindy, heb je behoefte aan deze vorm van therapie, de keus is aan jou. Ik knik, graag ga ik hiermee door maar ik vind het wel heel zwaar, ik zou het fijn vinden als jij ook bij de gesprekken bent Marloes. Marloes en Claudia stemmen in en er wordt een afspraak gemaakt voor volgende week, zelfde tijd, zelfde plaats. Ik ben behuild, ik zie er niet uit. Ik corrigeer mezelf op het toilet, het moet maar zo. Op naar het voor mij zo veilige Noordwijk, waar mijn kleine prinsje wacht. Ik ben gesloopt, doodmoe en intens verdrietig. Hoe fijn is het dan als je echte vrienden en een lieve moeder hebt, dankjulliewel. Ik weet jullie zijn forever.
Ik heb gezwommen in het zwembad! Wat een overwinning in mijn strijd! Samen met mijn lieve mama en neefje Boyd heb ik genoten van het water en de vrijheid. Het was heerlijk en het wordt al makkelijker maar dat komt door alle lieve mensen om mij heen, bedankt voor jullie trouwe support!
Vandaag was het zover, de eerste echte sessie met de psychosomatisch fysiotherapeut, Regina. Met redelijk veel zenuwen, trillende handjes neem ik plaats in de kleine zitkamer. Alles in mijn lijf is zenuwachtig, dit moet gaan werken want de paniek verstoort mijn levensvreugde. Ik heb de afgelopen daagjes kleine aanvallen gehad waarbij ik probeerde op mezelf terug te vallen. Ik ben helaas op dit moment in mijn leven niet in staat om mezelf gerust te stellen, de paniek komt en ik ga in de overlevingsmodus. De paniek is ernstig want tijdens een aanval wil ik dood, zo diep zit ik dan. Het is druk in de praktijk en ik ben zoals altijd veel te vroeg. Ik pak een tijdschrift en blader het wat vluchtig door. Ik kan me niet concentreren maar dat heb ik nooit gekund. Regina komt me ophalen en weer is daar die vrolijke vrouw vol energie. Ik neem plaats op een veel te harde stoel, niet geschikt voor mijn verwende kont. Hoe was je week, voor ik het wist rolde uit mijn mond, goed! (maar dat ben ik gewend, een gewenst, passend antwoord). Ze bleef me aankijken, ze had me eerder door dan ik mezelf. Nee, mijn week was niet oké, ik heb veel verdriet gehad en me heel eenzaam gevoeld. Ik trof je vorige week maandag in een benarde situatie, je was op en je had geestelijke pijn. Hoe is het nu met dat verdriet, heb je dat een plaatsje kunnen geven? Ik knik voorzichtig, ik heb hulp gehad, zelf wist ik het niet meer, voor mij was het leven voorbij, zwart. Ik heb op mijn kop gehad van mijn therapeut, kom uit de slachtofferrol, daar hoor je niet thuis. Ik ben overtuigd dat er mij onrecht is aangedaan maar oké als jij dat wil kruip ik uit die rol. Ik was vorige week even bang dat Regina te druk voor mij zou zijn, ze had zoveel te vertellen vorige week maar ze is nu vrij kalm(nog even enthousiast) en ik kan goed mijn vraag stellen. Mijn vraag is duidelijk, denk je echt dat je mij kunt helpen? Haar antwoord is al even resoluut, ja dat kan ik, Cindy maar het gaat tijd kosten en energie. Ik verval de laatste tijd te vaak in de rol van de gespeelde, vrolijke Cindy. Ik word er steeds vaker op geattendeerd. Ben je je er van bewust dat je in die rol vervalt? Ik knik heftig ja ondanks de twijfel want als ik me in die euforische staat bevind, heb ik me zo vreselijk opgepept en ik weet niet of ik dit bewust doe. Het gaat ongewild, ik ga me beter voor doen dan dat ik me voel. Je hebt drie Cindy’s, Regina gebaart heftig met haar armen. Er is een verdrietig, uiterst depressieve Cindy(vuist omlaag), dan is er de gespeelde, vrolijke Cindy(vuist omhoog) en dan is er de echte Cindy(vuist in het midden). We moeten gaan zorgen dat je vaker bij de de echte Cindy blijft, Regina’s vuist blijft hangen in het veilige midden. Zou jezelf weten wat je nodig hebt om daar te blijven? Ik weet het antwoord maar ik haper, ik wil dolgraag zeggen, liefde, ik heb liefde nodig maar ik antwoord, afleiding? Zeker Cindy, en waar denk je aan? Mijn kat, mijn schrijven, mijn tekenen. Schrijf je, vraagt ze? ik knik, ja, ik schrijf heel graag en de laatste tijd weer heel veel. Heb je weleens er aan gedacht om te gaan schrijven als je in de paniek zit of lukt dat je dan niet meer. Het eerlijke antwoord is triest, in mijn diepe paniek is niets mogelijk, enkel dikke tranen en intens verdriet. Op dit moment ben je bewust onbekwaam, je bevind je in de tweede fase. Je bent je bewust van wat je mist en wat je zou moeten bijleren. Ik wil je graag naar de fase bewust bekwaam krijgen, je bent dan bewust bezig je de gewenste kennis en vaardigheden eigen te maken en zo bekwaam te worden. Oefening baart kunst en op het moment dat je de nieuwe kennis en vaardigheden laat zien zonder dat je je ervan bewust bent, ben je onbewust bekwaam. Je bent dan niet meer bezig met de nieuwe kennis, denkt er niet meer over na maar laat het automatisch zien, zonder daar je best voor te doen. Ik knik door de vele informatie wat onzeker ja, het is best veel zo in 1 keer. Ik ga je een ademhalingsoefening leren, heb je dit al eens eerder gedaan? Ik knik nee, Regina is verbaasd, in al die jaren intensieve therapie heeft niemand jou geleerd hoe te ademhalen in verschillende situaties? Nee, ik heb er wel om gevraagd maar niemand had de parate kennis in huis. Ga recht zitten op je stoel met je voeten op de grond, nou moet je weten ik ben niet zo groot, dus mijn voeten bleven steken in de lucht. Kom we ruilen van stoel, ik blij, mijn kont blij, ik nam plaats in een heerlijke lederen stoel waarbij mijn voeten netjes de bodem raakten. Adem in door je neus en blaas uit en duw je je voeten symbolisch dieper de grond in. Je ademt nu met je hele lichaam, dat hoeft niet, gewoon normaal inademen door je neus zonder je borstkas omhoog te halen. Ik doe het nog een keer en nu meteen goed. Regina complimenteert mij, wat goed de meeste mensen hebben hier moeite mee. Ik glimlach breeduit, ik ben leergierig en wil zo graag ‘beter’ worden, ik doe alles wat je zegt. Ik wil graag dat je hiermee gaat oefenen, een paar keer per dag, je zult zien dat het je gaat helpen rustig te worden. We gaan stoppen voor vandaag, het is even genoeg voor nu. Ik zit ook redelijk aan mijn taks dus het is goed. Ik bedank haar en we maken een nieuwe afspraak, tot over twee weken Cindy, tot dan! Ik heb er een goed gevoel aan overgehouden, ik denk echt dat ik op de juiste plek ben beland, nu de theorie in de praktijk brengen en doen wat mij is verteld. Ik ben trots op mezelf, ik gun mezelf de echte Cindy(vuist in het veilige midden) ik wil haar opnieuw leren kennen, ze mag er zijn. Natuurlijk weet ik dat de verdrietige en uiterst euforische Cindy niet van het toneel zullen verdwijnen maar hoe fijn zou het zijn als ze alleen optreden wanneer ik dat wil. De ‘echte’ Cindy, god wat ben ik benieuwd naar haar.
Ik ben niet goed in conflicten, ruzie maken is niet mijn ding. Ik wil geen wrijvingen of ongenoegen, ik wil blijheid en gezelligheid. Blijven praten, met elkaar in gesprek gaan, het uitpraten, misverstanden uit de wereld helpen. Ik kan moeilijk voor mezelf opkomen in deze wereld en als ik het dan eens doe, schiet ik uit mijn slof. Wees niet bevreesd dit is slechts een paar keer voorgevallen, als ik me echt benadeeld voel. Ik heb namelijk ook een vocabulaire woordenschat en ja daar horen ook lelijke woorden bij. Ik probeer de rust te bewaren maar als ik het niet meer snap sluit ik mijn oren hermetisch af en soms ga ik gillen om het geklaag te overschreeuwen. Vroeger was ik niet goed in het opkomen voor mezelf in de vorm van woorden dus wat deden mijn lichaamsdelen die gingen slaan. Tegenwoordig heb ik geen losse handjes meer en kan ik mezelf goed beheersen. Ik wil dolgraag leren voor mezelf op te komen want op deze manier ga ik er aan onderdoor. Ik pik zoveel, ik laat me zoveel dingen zeggen. Natuurlijk doet het me pijn en een ieder zal denken, waarom trekt ze haar bek niet gewoon open. Nou deze dame durft niet goed, bang het nog erger te maken en je weet in conflicten ben ik niet goed. Ik haat ruzie’s, ik vind ze zonde van mijn tijd. Waarom kunnen we niet leven in samenhorigheid? Ik heb een hart, een vrij groot hart, vol met liefde maar hij brokkelt af, vooral door geplaatste, gemene opmerkingen. Hoe behoud ik mijn hart van goud, hoe voorkom ik slijtage? Ik kan het veilig beschermen tegen nare mensen maar soms zijn lieve mensen ook gemeen. Ik weet een ding zeker, ik ben een goed mens, ik heb geen boze bijbedoelingen, bij mij kun je terecht. Je durft bepaalde dingen niet meer te zeggen, dat heb je zelf gezegd. Ik ruk ze uit hun verband en trek ze naar het negatieve, dat klopt dat doe ik ook daar ben ik me van bewust. Ik zal er op letten, dat is beloofd maar wil jij dan gewoon je vrij blijven voelen, want misschien leer ik er nog iets van. Je hebt verschillende manieren om iets te zeggen, de subtiele manier en de minder subtiele manier. Kies in mijn geval voor de subtiele keus daar kan ik het beste mee uit de voeten. Ik wil niet dat mensen op hun teentjes gaan lopen in het bijzijn van Cindy. Ik ben niet zielig of onderontwikkeld, ik ben slechts een gevoelige vrouw. Alvast dankjewel,
Done so many things wrong I don’t know if I can do right Oh, I, oh, I’ve Done so many things wrong I don’t know if I can do right
At this point in my life I’ve done so many things wrong I don’t know if I can do right If you put your trust in me Hope I won’t let you down If you give me a chance I’ll try
You see it’s been a hard road The road I’m traveling on And if I take your hand I might lead you down the path to ruin I’ve had a hard life Just saying it so you’ll understand Oh, that right now, right now I’m doing the best I can
At this point in my life
At this point in my life Though I’ve mostly walked in the shadows I’m still searching for the light Won’t you put your faith in me? We both know that’s what matters If you give me a chance I’ll try
You see, I’ve been climbing stairs But mostly stumbling down I’ve been reaching high Always losing ground You see I’ve conquered hills I still have mountains to climb Oh, and right now, right now I’m doing the best I can
At this point in my life
Before we take a step Before we walk down that path Before I make any promises Before you have regrets Before we talk commitment Let me tell you of my past All I’ve seen and all I’ve done The things I’d like to forget
At this point in my life
At this point in my life I’d like to live as if only love mattered As if redemption was in sight As if the search to live honestly Is all that anyone needs No matter if you find it
You see when I’ve touched the sky Earth’s gravity has pulled me down But now I’ve reconciled that in this world Birds and angels get the wings to fly If you can believe in this heart of mine Oh, if you can give it a try Then I’ll reach inside and find and give you All the sweetness that I have
Paniek komt met vlagen, het is er zo opeens. Geen waarschuwing van tevoren, het komt en voor je het weet ben je jezelf kwijt. Je ademhaling eerst zo normaal neemt in alle heftigheid toe. Je hapt naar adem want je krijgt geen lucht. Het zweet druipt van je lichaam, je handen trillen. Het wordt zwart voor je ogen en je ziet alleen maar enge dingen. De extreme angst is te zwaar en je wilt maar 1 ding, vluchten maar waarheen, overal is gevaar. Dood gaan is de enige optie, vluchten naar dat plekje waar jij denkt veilig te zijn. Je vecht hard om er bij te blijven maar je kunt niet relativeren, je denken is opgehouden te bestaan. Het enige wat me dan kan helpen is een vriendelijk woord, een lief persoon waar ik om geef, iemand die me geruststelt, en fluistert, het komt goed lieve Cin, kom maar terug naar het hier en nu. Je hoeft me niet te helpen, luisteren is al genoeg. Ik heb gelukkig kracht genoeg om je aan te horen en langzaam ga ik van rood naar groen. Word niet boos op mij dat maakt het enkel erger. Ik kan er namelijk niets aan doen, het zijn stemmetjes in mijn hoofd die me gek maken. Ik heb hulp gezocht, meer kan ik niet doen. Met beide handen pak ik de geboden hulp aan maar er is geen garantie op succes, ik hoop toch dat je van me houden blijft want ik doe het niet expres.
I saw myself in silhouette I tried to speak out But all the words just went away
Do you think it′s in my head I need a time out But all these demons wanna stay I can’t fix myself And I′m stuck inside this dark hotel I feel so alone and I don’t know how to ask for help I can see you suffering Your silence so loud I’ll be here ′til the bitter end I know how dark it gets inside so I′m your lighter I’m gonna be your high until the hurt has died I can′t fix myself And I’m stuck inside this dark hotel I feel so alone and I don′t know how to ask for help Don’t be gentle with me I Need to feel like I′m alive Been so hard to wear these scars And I’ve been lost In an endless haze and I Heard a thousand reasons why Hold me hard until I cry I can’t fix myself And I′m stuck inside this dark hotel Don′t feel so alone Let me give you all my help
cinderella767 