Ik heb zorgen, grote zorgen, ik word gezien als een zorgenkindje met de nadruk op je. Hoe hard ik ook mijn best doe, het is nooit goed genoeg.
Voor eeuwig moeten boeten voor de fouten in mijn leven, deels veroorzaakt door mijn medemens.
Ik neem alle schuld op me, ik ben niet kwaad, ik koester geen wrokgevoelens. Ik wil alleen als vol worden aangezien.
Cindy klein laten voelen is heel gemakkelijk, ik raak snel in paniek.
De volwassen Cindy verandert door één opmerking in een kinderlijke Cin.
Je maakt me snel aan het huilen, tranen niet voor de aandacht maar tranen omdat de woorden neerbuigend zijn.
Opmerkingen die waarschijnlijk goed bedoeld zijn maar niet zo aankomen.
Ik ben 41 jaar en ja misschien wel erg naïef maar ik ben alles behalve dom.
Mij de les wijzen is soms terecht maar haal me niet neer, ik verdien dat niet.
Mijn stoornis is hardnekkig en misschien denk je ach het valt wel mee.
Vergis je niet mijn stoornis is bepalend voor mijn gehele gestel.
Ik kan impulsief handelen, ik zeg op alles ja maar alsjeblieft dat is mijn karakter, lief maar naïef, eigenlijk heel doodnormaal.
Je hoeft niet voorzichtig met me om te gaan, alsjeblieft niet maar respecteer de Cindy die ik geworden ben, een vrouw en geen zorgenkind.
Cinderella
,
cinderella767 