Ik ben een beetje down, wat gebeurt er veel om mij heen, ik begrijp zoveel niet, ik word zo verdrietig van alles, ik moet om alles huilen. Kon ik het leven maar begrijpen, was er maar meer duidelijkheid. Ik mis alles en iedereen, waarom kunnen we niet gewoon samen zijn voor altijd. Ik brand een kaarsje voor mijn ome Arie, wat een gemis voor al zijn geliefden. Wat een fantastisch man is heengegaan. Lieve tante Wou, hij zit voor altijd in ons hart.
liefs Cindy
Ik zou de wereld willen veranderen, ik zou de mensen van elkaar laten houden. Ik zou oorlogen verbieden, ik zal geluk toejuichen. Ik ben een klein dapper katje, Maximus is de naam, ik word vaak zwaar onderschat, ik ben klein maar groots in daden. Ik en mijn baasje wonen al drie jaar gelukkig samen. Mijn baasje is heel ziek geweest, nog niet zo heel lang geleden heeft ze me erg doen schrikken, ze zat niet zo goed in haar vel, ik wilde haar graag behoeden voor gevaar, met mijn gemiauw kom ik overal bovenuit, zelfs boven haar geween. Ze lag roerloos op de grond, niets aan haar was nog blij, ze aaide me nietszeggend op mijn koppie, baasje wat is er gebeurd, waarom ben je zo verdrietig. Het baasje weende, lieve Max wat houd ik veel van jou, ik kan niet zonder jou, waarom zijn mensen zo gemeen? Ik gaf haar al mijn liefde, ik gaf haar kopjes aan haar arm, ik gaf haar kleine likjes, zoentjes in kattentaal. Ze was intens verdrietig, ik kon haar maar niet troosten, het zat diep, ze was weer eens teleurgesteld geraakt in het leven. Wat een domme mensen op de aarde, waarom doen ze mijn baasje zo’n pijn met hun woorden en hun daden, ik wil ze straffen met mijn nagels, hun krabben op hun huid, ik wil ze dol maken met mijn gemiauw, ik wil de held zijn in dit verhaal.
Vandaag kwam het baasje troost bij mij zoeken, ik was niet voorbereid op zoveel liefde, ik was net pas wakker, ik was nog in mijn kattenroes. Ze is me dankbaar voor alles wat ik ben voor haar, ik ben haar held op het witte paard, haar troost in de donkere dagen, haar knuffel die haar warm houdt, haar reden voor een glimlach.
Ik heb niet veel van de wereld gezien maar net genoeg om er een beetje over mee te praten. Ik ben afgedankt en weggestopt, het asiel werd mijn veilige haven. Ik heb erg veel moeite met het vertrouwen van de mens, ik vind net als mijn baasje iedereen lief en aardig maar daar stopt het dan ook mee. Waarom is de mens zo wispelturig, ze doen soms zo gek. Ik houd niet van die fratsen, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.
Ik heb een missie, ik wil de wereld liever maken, ik wil dat de mensen meer aan elkaar denken zonder elkaar lastig te vallen maar ik kan het niet alleen, ik heb een beetje hulp nodig. Laat dit jaar een jaar worden met liefde voor elkaar en je naasten. Laten we met zijn allen wat aardiger worden, wat meer vrede-lievend, iets minder egoïstisch, iets positiever in het leven staand.
Ik kruip op schoot bij mijn baasje, dit worden lastige daagjes voor haar, ze heeft veel verdriet om te verwerken, ik troost haar zover ik kan. Mijn snuitje stop ik veilig onder haar arm, ik spin tevreden, ik ben een gelukkig katje, ik heb het goed, ik houd van het leven.
Maximus.
Sssttt, wees eens stil, toe luister eens naar mij, ik wil je iets vertellen maar het is een groot geheim. Even tussen jou en mij, denk je dat je een geheim bewaren kunt, vraag ik teveel, vraag ik nu teveel van jou?
Ik word zo verdrietig van kerst, het maakt mij zo melancholiek. Ik zit achter mijn computertje te tikken en buiten zie ik familie arriveren met hun mooiste kledij aan en de grootste cadeaus, te groot voor een persoon om te sjouwen.
Ik ruik in het portiek allemaal etensgeuren, de geur bevalt mij niet, ik wil geen eten ruiken, ik wil gewoon dat het een normale maandag is.
Ik wil zo graag even schreeuwen, schreeuwen boven de kerkklokken uit, de klokken maken mij treurig, ik vind het een heel naar en doods geluid. Alleen zijn is nu beter, zo gezellig ben ik niet. Ik weet niet meer zo goed wat een kerstgevoel hebben is, ik weet de zin niet meer van het samen vieren.
Ik wil geen kerstliedjes horen op de radio, te vaak gehoord, wanneer komt er eens iets nieuws? ik wil niet terugblikken op dit jaar, dit jaar mag mij gestolen worden.
Beloof het me, vertel het niemand, ik wil geen stoorzender of mopperkont zijn. Ik raak in de war van dit soort dagen, mijn hoofd slaat dan op hol, zoveel gemis, zoveel verdriet, zo alleen.
Cinderella
Ik ben gegroeid, ik word sterker met de dag, de nieuwe start die ik moest maken krijgt eindelijk vorm, ik durf om me heen te kijken en trots te zijn op dat wat ik met alle hulp en liefde voor elkaar heb gekregen. Mijn familie is er een uit duizenden, wat een onvoorwaardelijke liefde, steun en geduld, mijn ouders, broers, zus, nichtjes en aanhang, dankjulliewel, ik ben jullie zeer dankbaar, jullie gaan me aan het hart.
Roel en ik sluiten een moeilijk jaar af, laatste sessie van dit jaar. Ik begon dit jaar erg slecht, mijn lichaam was verkrampt door mijn eigen overmatig bewegen, ik had het slecht verzorgd. Ik kon niet meer lopen, staan of liggen, zo ziek had ik het gemaakt. Ik ben erg geschrokken van dit voorval en ik heb mijn leven gebeterd, ik heb iets meer geluisterd en het iets minder belast. Ik vind het moeilijk om mijn dwang aan banden te leggen maar ik moet, ik heb geen keuze, mijn lijf is niet gebaat bij overbelasting, mijn lijf verdient eindelijk eens wat respect.
Ik durf mezelf iets meer te laten zien, ik durf iets beter voor mezelf op te komen, ik wil nog steeds lief en aardig gevonden worden maar heb ook rust met mensen die mij niet willen begrijpen, ik laat ze los, ze zijn mijn zorg en aandacht niet waard.
Mijn groei vind ik lastig, de geestelijke en lichamelijke groei botsen weleens. Ik kan maar niet leren houden van het lichaam dat god mij gegeven heeft. Mijn lichaam is me vreemd, het is een last. Kon ik maar accepteren wat de spiegel mij biedt, kon ik maar vrede krijgen met wie ik ben.
Dit jaar was een jaar vol verdriet. Het verdriet in ons gezin, het vreselijke nieuws van papa, mijn held, mijn allessie. Ons gezin is sterk, oersterk, we zijn er voor elkaar. Ik hoop dat dit jaar ons alle gezondheid gaat brengen, we kunnen alle kracht gebruiken.
Roel en ik maken wat grapjes, we kijken naar de loze muur in de therapie-ruimte, zou leuk zijn als daar een echte Cindy komt hangen, ja! graag! wat een eer!
Vandaag was goed, ik ben moe, ik ga nog even knuffen met de liefste kat en dan kruip ik tevreden onder de dekens,
Cinderella
Soms droom ik over een wereld waarin enkel liefde overheerst, niemand leeft in onmin, overal is vrede. Mijn hart doet geen zeer, ik mis geen geliefden, ik ben nooit alleen.
Ik lig al uren wakker, ik kan de slaap maar niet vatten, mijn lijf durft niet meer te dromen, dromen zijn bedrog en maken je enkel hebberig naar dat wat was of naar iets wat nooit zal zijn. Ik slaak een diepe zucht, een traan verlaat mijn oog, ik mis de liefde, ik mis de liefde voor mezelf. Ik haat mijn lichaam, ik haat dit omhulsel, ik ben in oorlog, ik lijd in stilte, ik ben zo kwaad op het leven, het leven zonder liefde.
Kon ik maar dansen aan zee, rennen door mul zand, duiken in de golven, me verwarmen aan de zon. Kon ik maar, ach kon ik maar normaal zijn, gewoon een mens van vlees en bloed met al zijn tekortkomingen, al zijn nukken, al zijn goeds.
Ik sluit mijn ogen, mijn kamer voelt warm en veilig, wat is het leven zonder liefde zwaar, wat mis ik wat genegenheid.
Cinderella
Het hebben van een eetstoornis kost tijd, al mijn tijd. Ik heb een full-time baan als eetgestoorde, ik ben een volleerd professor op eetgebied. Ik heb spijt van een aantal jaren maar terughalen kan ik ze niet. Ik zou mijn pubertijd wel over willen doen, de fase naar het volwassen worden. Ik weet nu dingen die ik toen niet wist. Ik heb een missie, ik wil de wereld vertellen hoe het is om een eetstoornis te hebben, om gevangen te zitten in een lijf welke je niet liefhebt. Ik kan het niet loslaten, het gevoel van jezelf haten, het is 24 uur per dag aanwezig, elke beweging, elke stap, het kost me moeite, het kost me al mijn kracht. Heb je je weleens ziek gevoeld, zo’n dag waarop alles je moeite kost, je hoofd zwaar en lamlendig aanvoelt, zo voel ik me de hele tijd. Ik draag een ziek lichaam met mij mee en het wordt steeds zwaarder, het gevoel vermindert niet. Ik ben in intensieve therapie, ook dat kost tijd, gelukkig heb ik een kei sterk team gevonden, ik heb de juiste hulp. Ik ben op de goede weg.
De kerstdagen zijn zwaar, mensen eten zich suf, drank vloeit rijkelijk en ik voel me zo niets. Ik ben maar alleen en heb geen eigen gezin. Mijn eetstoornis is van slag, het heeft het moeilijk in deze periode van het jaar. Ik probeer geen gekke dingen te doen maar ook mijn dwang maakt rare sprongen, mijn gemoedsrust springt van hoog naar laag, ik heb het emotioneel erg zwaar.
Mijn lieve familie snapt mij, ze snappen mijn strijd en ook al wil ik mezelf niet belangrijk maken, de ziekte is er nu eenmaal en het verdwijnt niet even voor de feestdagen. Ik raap al mijn moed bij elkaar en vecht dapper door. Ik overleef de kerstdagen, ik ga proberen er het beste van te maken, jullie ook, toch?
Cinderella
Vrouwtje, wat doe je nou, ik lig net zo lekker te slapen, ik heb net mijn draai gevonden in ons warme nest. Moet je echt al ons mandje verlaten, toe blijf nog even, dan warmen we ons aan elkaar op. Grrrr, vrouwtje hoort mij niet, ik zal wat harder miauwen, miauw, miauw, vrouwtje kom terug! Ik en mijn bazinnetje hebben een heerlijk leventje, wij hebben alleen elkaar en dat is genoeg. We vinden het heerlijk om samen te zijn, wij kunnen uren knuffelen, we zijn allebei een beetje teleurgesteld in de liefde, beiden in tijden van nood weggedaan. Het was liefde op het eerste gezicht, zij zag mij en ik zag haar, ik wilde haar vertrouwen toen ze me in de armen sloot, bij haar wilde ik wel wonen.
Ik vind het vrouwtje af en toe een beetje druk, ze kan moeilijk stilzitten. soms heeft ze een gigantische huilbui en is ze ontroostbaar, ik wil er dan voor haar zijn, ik wil haar dan troosten. Haar tranen lik ik liefdevol weg, mijn vacht maakt haar gezicht weer droog.
Ik ben al een oud, grijs mannetje, bejaard noemen ze dat. Ik vind het nog heerlijk om te spelen, te krabben aan mijn krabpaal, te knabbelen aan mijn brokjes, te spelen met mijn knuffel-muis. Slapen doe ik het liefste, het liefste tegen het vrouwtje aan gekropen, ik mag heerlijk genieten van mijn oude dag hier in dit fijne huis.
Ik ben soms een beetje ziek, dan krijg ik het heel benauwd, meestal is vrouwtje dan compleet in paniek en moet ik mee in de draagmand naar buiten. Een vriendelijke mevrouw bekijkt mij dan van top tot teen en altijd volgt er tot slot een spuitje. De laatste keer moest ik blijven bij die mevrouw, bazinnetje moest alleen, zonder mij naar huis, dat deed haar veel verdriet.
Ik krijg niet altijd mijn zin, soms is het vrouwtje streng, gelukkig lacht ze erbij als ze op mij moppert, maakt het net iets minder erg. Ik probeer braaf te luisteren, mij te houden aan mijn dieet, vrouwtje verwent mij iets te veel en dat maakt het afvallen moeilijk.
Oh wat zijn wij gekkies op elkaar, ik en het vrouwtje voor altijd samen, forever in love.
maximus
De wereld is wreed, ik kijk geen nieuws meer, ik kan alle ellende niet verwerken. Ik kwel mezelf niet meer met al die ongein. Vrede op aarde is ver te zoeken. Ik maak me niet langer druk over alle oorlogen, de grootste oorlog zit in mijn hoofd. Ik vecht tegen een leger van soldaten, ik ben ongewapend, ik ben een open doel. Ik heb geen vrede met mijzelf, ik ben in oorlog met mijn eigen ik.
De kou laat een ijskoude gloed op mijn wangen na, ik heb zojuist mijn dagelijkse fietstochtje achter de rug. Vertrokken in de regen en droog weer thuis, wat een timing, ik ben moe, mijn hoofd begint te zeuren, mijn dwang roept. Ik word verwelkomt door het liefste pluizige katje op aarde, Max draait rondjes om mijn benen, ik struikel zowat over het mannetje heen, mijn hompje geluk, mijn reden om te leven, mijn muze, mijn alles.
Ik verlang naar wat rust, ik wil onder een dekentje op de bank kruipen, ik wil met mijn IPad op schoot, sjoelen terwijl ik mijn serie volg op Netflix. Ik ben de laatste tijd zo snel teleurgesteld in mijn eigen kunnen, ik wil zo graag presteren maar het is nooit goed genoeg, ik raak maar niet tevreden.
Overal verspreid in mijn kleine huisje, collage’s, schetsen, een opmaak, een idee voor een nieuw kunstwerk. Ik heb mijn vaste plekjes, ik sta het liefst terwijl ik werk. Ik moet in beweging blijven, ik moet afstand kunnen nemen van dat wat ik maak. Ik vind het lastig om werken te voltooien, wanneer stop je, wanneer is iets af, wanneer mag je iets signeren en aan de muur hangen, ach ook dan ben ik weer zo onzeker.
Iedereen is zo lief, ik bof zo met de mensen om mij heen. Soms ben ik bang om liefde te ontvangen, bang dat ik niet genoeg terug kan doen. Ik probeer mijn wereld te verbreden, ik heb moeite met het aangaan van nieuwe contacten, zo bang dat ik niet volsta. Ik ben even stil, ik denk aan alle lieve mensen, ben ik wel een goede vriend, ben ik wel een goede dochter, ben ik wel een lieve zus?
Max kijkt me aan met zijn eigenwijze koppie, hij lijkt mij iets te willen zeggen, spinnend kruipt hij naast mij op de bank, ik aai de kleine man en fluister zachtjes zijn naam drie keer(dwang) jij en ik zijn een bijzonder paar, beiden teleurgesteld in de liefde, beiden opnieuw begonnen, alleen maar met elkaar. Ik snap niet dat iemand jou heeft weg kunnen doen, ik vind alles aan je leuk, ik adoreer je, ik kan niet zonder je Max. Maxi knipoogt naar mij en ach we begrijpen elkaar.
Buiten wordt het donker, de lampjes gaan aan, ik kijk naar mijn mini-kerstboom, eigenlijk wilde ik niet beginnen aan al die tierelantijntjes, eigenlijk zou ik geen kerstboompje toelaten maar het is stiekem wel een sfeermaker, stiekem vind ik het wel heel erg leuk. Het engeltje aan de piano roept herinneringen op, de goede oude tijd.
Mijn dag gevuld met mijn eigen probleempjes, niet nieuwswaardig, niet van belang voor de buitenwereld. Ik draai de doucheknop alvast open, ik ben toe aan een warme douche, mijn dag was goed, niet spectaculair, hoera, ik mag bijna weer naar bed.
Cinderella
Mijn lijf heb ik verwaarloosd de laatste aantal jaren, ik heb het tekort gedaan en hoe bijzonder is het dat het vrijwel geheel hersteld is na mijn anorexia/harstilstand. Ik zie er niet meer ziek uit en helaas word ik daarom vaak niet begrepen, heeft mijn situatie wat uitleg nodig…waarom werk je niet, heb jij een gezin, waarom durf je niet iets lekkers te nemen? Vragen waar ik een standaard antwoord op heb, genoeg oefenmateriaal, te vaak voorgekomen, te vaak gesteld. Ik ben al jaren ziek, ziek in mijn hoofd en lijf, door de eetstoornis heb ik mijn groei stopgezet, ik was te druk met het niet eten. Ik heb in de loop der jaren verschillende baantjes gehad, mijn dwang en hang naar liefde zaten mij in de weg. Ik ben zo vreselijk onzeker en bang dat mensen mij niet lief en aardig vinden, ik kon gewoon niet optimaal presteren. Ik probeer nu gericht en met zorg te zoeken naar een veilige omgeving, een omgeving waar ik niet enkel hoef te presteren maar ook mijzelf kan zijn. Ik vind niets leuker als creatief bezig zijn, ik ben dol op kinderen en dieren, bestaat er een combinatie van die drie? Ik ben van jongs af aan ziek, ik heb recht op een Wajong uitkering, het Uwv neemt zo af en toe contact met mij op, ik krijg alle tijd om te herstellen, alhoewel ik herstel een moeilijk woord vind. Mijn intensieve therapie is hardnodig, ik kan niet zonder mijn hulpverleners. Het leven is een beetje overleven, mijn hoofd laat me nare dingen denken en ik ben niet krachtig genoeg om er tegen in te gaan. Er zit een tiran in mijn hoofd, een meedogenloze dictator, een error, voorgoed aanwezig.
Mijn onzekerheid heeft mijn relaties doen mislukken, ik heb het geprobeerd en werkelijk alles gegeven. Het was alleen nooit genoeg, mijn liefde was eindeloos, ik deed alles voor mijn partner, werkelijk alles. Ik ben nu alleen en dat valt me zwaar, ik hunker naar een partner die mij respecteert en waardeert, iemand die onvoorwaardelijk van me houdt. Schaars, mijn type man is een zeldzaam man, ik ben mijn prins op het witte paard al tegengekomen, ik mis hem nog steeds, niemand kan hem vervangen, niemand…..Ik ben nog niet klaar voor de grote stap, ik zit nog te veel in mijn eigen ellende, te veel zorgen, te bang, te onzeker, te veel dwang. Ik dank god op mijn blote knieën dat ik kinderloos ben gebleven, te angstig om ze op te schepen met een radeloze moeder die het leven als zwaar ervaart. Ik heb gelukkig 6 lieve nichtjes waar ik eindeloos van hou èn 1 neefje op komst.
Ik zal nooit kunnen genieten van eten, eten is voor mij een noodzaak, haast een straf. Ik boek de meeste succes bij orde en regelmaat, voor mij geen gekke dingen, gewoon normaal is voor mij al moeilijk genoeg. Ik vind het wel heel lief als mensen mij niet overslaan als ze hun rondje maken met koek en snoep, ik zal alleen nooit toehappen, te eng, niet nodig, te veel voor mij. Ik kan intens genieten van andere mensen die eten, eten is voor de meeste mensen een gezellig en fijn iets, ik gun de ander al het goeds. Ik vind het vreselijk als mensen zich inhouden voor mij, dan voel ik me schuldig en wordt de eetstoornis nog duidelijker.
Zo dat komt vanuit mijn hart, ik heb zojuist de meest gestelde vragen in mijn leven beantwoord, ik lees het terug en word een beetje verdrietig. Hoe verwend moet het klinken dat je als mens in een gezond lijf zo ziek kunt zijn. Geloof me, het is geen keuze, ik probeer het echt wel, iedere dag opnieuw.
Cinderella
Soms wil ik iets zeggen maar durf ik niet. Ik weeg mijn woorden zorgvuldig af, ik wik en weeg, is dit te bot, word ik zo begrepen. Jaren heb ik verkeerd gecommuniceerd, ik lachte of ik lachte niet, zo zat mijn antwoord in elkaar. De lach als een ja, de traan als een nee. Ik raakte snel overstuur door wat bij mijn medemens zijn mond verliet, zoveel opmerkingen die ik beter niet had kunnen horen, zoveel antwoorden die beter geformuleerd hadden moeten worden. Ik ben geen flapuit, ik ben wel spontaan, met het hart op de goede plek, ik zal je nooit afzeiken, kritiek enkel opbouwend en verborgen in mooie woorden. Ik geloof niet in het geven van kritische kritiek, je kunt iemand breken, je stimuleert geen enkele geest door iemand af te zeiken, ik ga graag de discussie aan als jij anders beweert. Ik zeg steeds vaker in woorden hoe ik me voel en wat ik denk, het liefst zou ik communiceren door middel van geschreven tekst, ik kan mijn woorden teruglezen en het staat zwart, wit op papier. Ik weet steeds beter wat ik wil, ik begin mezelf steeds beter te begrijpen. Als ik nu een volmondige ja zeg kun je er van uit gaan dat ik iets echt wil, zie je mij twijfelen of is mijn antwoord vaag, ligt de nee op het puntje van mijn tong. ik lach nog steeds graag, ik vind het een vriendelijke benadering en ik zie ook graag een glimlach terug. Ik lach niet meer geforceerd, ik kan mijn tijd beter besteden. Ik had deze week een paar punten waar nog hard aan gewerkt moet worden, ik voel me een beetje opgejaagd, misschien komt het door de tijd van het jaar, misschien door alle zorgen om mij heen. Ik ga iets te snel en ik moet een stapje terugnemen, ik wil zo graag laten zien dat ik de eetstoornis en dwang in de hand heb, ik wil zo graag laten zien dat alle aandacht en zorg zijn vruchten afwerpt, eindelijk. ik wil zo graag en daar zit het probleem, ik stel te hoge eisen, ik verwacht te veel, ik ben zo vreselijk onzeker en ik wil zo graag horen dat ik het goed doe. Ik moet werken aan mijn zelfvertrouwen, dit ben ik en hier moeten jij en ik het maar mee doen. Mijn twijfel maakt me gek, ik kan maar niet kiezen, de dwang is vaak de winnaar, de held in het verhaal. Ik ben de laatste tijd graag alleen, ik hoef me niet bezig te houden met de gevoelens van de ander, ik hoef me enkel om mezelf druk te maken. Ik ben nog niet volmondig genoeg, het ontbreekt me nog aan taal. Ik denk te veel en daardoor ontstaat paniek, paniek omdat mijn zelfvertrouwen mij verteld dat het gedoemd is om te mislukken. Ik schrijf veel en vaak, emoties die ik niet kan uiten, uit ik op papier. Ik ben sterk en ik kan heel veel aan, gun mij je verhaal en ik luister, ik zal helpen daar waar kan, echt geloof me mij blaas je niet zo maar meer omver. Ik ben klaar voor het echte leven, help mij door me erbij te betrekken, weeg je woorden niet te zorgvuldig af, ik ben net als een ieder ander, ik ben een mens van vlees en bloed.
Cinderella
cinderella767 